Het project bestaat uit een serie van zes kleine solo tentoonstellingen, die zich op de parkeerplaats Beyerd/Vlaszak, in Breda in de buitenlucht afspeelt.
Iedere maand kiest één kunstenaar één parkeerplaats uit, en voor deze plek maakt hij of zij een specifiek sculptuur. De kunstenaar is vrij om te maken maar zal zich moeten verenigen met de beperkingen.
In overleg en overeenstemming met het Parkeerbedrijf, worden de fysieke richtlijnen besproken. Deze richtlijnen hebben uiteraard inhoudelijke consequenties. Men zou ze kunnen zien als de spelregels van “de curatoren”.
Een verplichting naar volume leidt tot daadkrachtig optreden.
Zwaar werk lijkt de enige oplossing. Zwaartekracht, Poids Lourds.
Het landschap van auto's veranderd voortdurend en het kunstwerk gaat een directe relatie aan met zijn omgeving. S'avonds in de leegte, overdag in de drukte. Mensen parkeren hun auto's naast het beeld. Het uurtarief is bekend, de ruimte gelijkwaardig verdeeld en juist hierdoor ontstaat er een vreemd soort solidariteit. Op deze manier komen mensen op onverwachte wijze in aanraking met kunst die specifiek gemaakt is voor deze plek in de openbare ruimte.
De website toont het verloop van de presentaties.
Na de tentoonstelling volgt een kleine publicatie met een reflecterende tekst die de beeldenreeks als uitgangspunt heeft, ondersteund door foto's van het hele proces, aangevuld met reacties en kritiek van het publiek.
De Kunstenaars
De selectie van kunstenaars beoogt een diverse beeldenreeks te verkrijgen.
Er is geen vooropgestelde thematiek bepaald waaraan het werk moet voldoen
Wat van belang is dat de kunstenaars allen werk presenteren dat speciaal naar aanleiding van deze tentoonstelling wordt gemaakt.
Iedereen is van harte uitgenodigd om de volgende openingen bij te wonen
27-05 17.00 uur opening Bernd Lohaus
24-06 17.00 uur opening Thomas Bakker
22-07 17.00 uur opening Cerberus
02-09 17.00 uur opening Kristof Van Gestel
30-09 17.00 uur opening Gabriel Lester
28-10 17.00 uur opening Marjolijn Dijkman
Bernd Lohaus (1940) zal als eerste zijn werk plaatsen. Hij is zeventig jaar en het meest ervaren. Opgeleidt in Düsseldorf door Joseph Beuys vertegenwoordigt hij de ervaren beeldhouwer. Zijn werk zit in de vaste collecties van o.a het MuHKA en het SMAK.
www.hanstheys.be/artists/bernd_lohaus/
Thomas Bakker (1969) studeerde in 2002 af aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Zijn tijdelijke installaties zijn opgebouwd uit fragmenten die hij combineert met de realiteit van alledaagse objecten in hun omgeving.
Het uiteindelijke resultaat wordt op formele wijze gepresenteerd. Zo is zijn werk soms alsof het er altijd gestaan heeft, vanzelfsprekend verwarrend.
In zijn huidige werk is hij op zoek naar een nieuwe vorm waar het medium zichtbaar wordt door het weglaten van afbeelding, gebeurtenis of actie.
Cerberus is sinds 1991 actief als beeldend kunstenaar. Hij maakt zowel scupturen als installatieobjecten. Veelal van achäische materialen, zoals staal, hout, brons en gietijzer. Net als zijn tekeningen, hout en linosneden, wordt het ruimtelijk werk gedreven door een figuratieve en verhalende insteek. Vaak reflecterend naar de tragiek van het menselijk bestaan, soms naar maatschappelijke excessen.
De beelden van Kristof Van Gestel (1976) functioneren als grenswachters en afbakenaars van ruimtes, de enige die je nog volmondig en letterlijk ‘vrij-plaatsen’ zou kunnen noemen. De sculpturen steken als het ware hun nek uit ter bescherming van deze nog onbezoedelde ruimte.
http://www.mediakunst.be/docenten/kristof-van-gestel/
Gabriel Lester (1972) maakt totaalkunst waarin film, drama, muziek en ritmiek een belangrijke rol spelen. Hij volgde de afdeling audiovisuele kunsten op de Academie Sint Joost in Breda en de Hogeschool Sint Lucas in Brussel. In 2000 rondde hij de Rijksacademie in Amsterdam af. Lesters fascinatie ligt onder meer bij de film. Technieken uit die wereld gebruikt hij bij het maken van zijn installaties, zoals montages, suspense en camerastandpunt.
Marjolijn Dijkman
Het doorlopende fotografisch onderzoek Theatrum Orbis Terrarum van
Marjolijn Dijkman (1978) is zowel een basis voor site-specific interventies als een reflectie op de vele reizen die zij maakt om interventies te realiseren. Dijkman’s praktijk verhoud zich zowel tot de fysieke organisatie van onze omgeving als de manier waarop we onze omgeving waarnemen en organiseren. Haar werk refereert vaak aan andere praktijken zoals geografie, journalistiek, antropologie, sociologie, en andere wetenschappen.
Met dank aan
afdeling Cultuur & Parkeerbedrijf
ontwerp
M/vG ontwerpers, Breda
